อนุทินที่ ๒๘๒๖
ขอบคุณ…สำหรับคำว่า “เพื่อน” ที่บอกให้ฉันมี Solid determination and great attitude. (ตัวหลังสำคัญมากต่อการคบคน การมีทัศนคติที่ดี…เธอสอนฉันเข้าแล้วค่ะ)…สมกับที่เธอจบ HR จากเมืองผู้ดีของ England…แถมมีประสบการณ์การเป็นหัวหน้าการเงินและงานบุคคลจากบริษัทเอกชนของเมือง Bournemouth…เท่าที่คุย เธอเป็นคนสุภาพ อ่อนน้อม ผิดกับคน USA.สำหรับฉันคงเป็นแค่เรียนรู้ได้จากการพูดคุย + สำเนียงที่หัดเริ่มฟัง + คำศัพท์ที่ต้องกลับไป-มา ด้วยการเปิดคำศัพท์หา…ก็มันทิ้งไปนานเกือบ ๔๕ ปีแล้วนี่นา…แต่เพื่อนคนนี้กลับบอกฉันว่า “ไม่เป็นไร เขาจะคอยบอก คอยคุยให้เข้าใจ”…Slowly speak,Please…คริ ๆ ๆ…ช่วงนี้อาจารย์ภัครให้แม่บุษหัดฟังข่าวจาก BBC. ไหวไหมล่ะนั่น!!! กับการมาเรียนภาษาอังกฤษตอนชรา คริ ๆ ๆ…
ประสบการณ์จากการพูดคุย + สื่อด้วยการเขียน เธอบอกว่า “ฉันทำให้เธอสับสน” คริ ๆ ๆ…มันแน่นอน ก็คนมันคนละชาติ คนละภาษานี่นา!!! คริ ๆ ๆ แต่ก็สนุกดีกับการเรียนภาษาอังกฤษตอนแก่…สิ่งสำคัญ ทำให้ฉันเข้าใจเธอที่ใช้คำว่า “Miss you and my dear”…ซึ่งฉันสงสัยมานานว่าใช่จีบหรือเปล่า? แต่สำหรับเธอ มันคือ คำพูดที่แสดงถึงความรัก ความเมตตาที่มีต่อผู้หญิงทั่ว ๆ ไป…คริ ๆ ๆ หายสงสัยแล้วค่ะ…Thank you so much ที่ช่วยสอนฉันเรื่องการฟังและการสื่อสาร…ฉันจะเรียนรู้อะไรจากเธอได้อีกมากมายเลย โดยเฉพาะเรื่อง HR จากประเทศอังกฤษ สิ่งสำคัญ เมื่อเรียนรู้แล้วจะแอบนำมาทำงานให้กับประเทศไทยได้อีกค่ะ
เหตุที่ต้องเรียนภาษาอังกฤษ เพราะเป็นทักษะอีกตัวหนึ่งของคนในยุคศตวรรษที่ ๒๑…
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง