อนุทิน 166778

อนุทินที่ ๒๘๙๖

๒ วันแล้ว กับการประชุมในภาพรวมของมอ…เที่ยงครึ่งทั้งสองวัน กว่าจะได้ทานข้าวกลางวัน…ในการทำงานร่วมกันในทุกฝ่าย ทำให้เห็นถึงการเกี่ยงงาน การไม่เข้าใจในงานที่แท้จริงว่าใครควรทำ ใครเป็นเจ้าภาพ…ในมุมมองของฉัน ๆ คิดว่า “ไม่มีความมีจิตสาธารณะที่จะเอื้อกันร่วมรับผิดชอบในการทำงานกันมากกว่า…ผิดกับการทำงานของฉันที่ผ่านมาในวัยเด็ก รีบรับทำ รับผิดชอบงานให้เพื่อบรรลุผลสำเร็จ ไม่เกี่ยงงาน เรียนรู้งาน เพราะหากเราทำได้มากเท่าใด ประสบการณ์ในการคิด การทำ นี่ล่ะ!!! คือประสบการณ์ในการทำงานของตัวเราเอง ซึ่งเมื่อต่อไปเราเติบโตขึ้นไปในตำแหน่งที่สูงขึ้น จะมาเป็นตัวหนุนให้เราแก้ไข ปัญหานั้น ๆ ได้”…มีงานให้ทำ ดีกว่าไม่มีนะจะบอกให้ ยิ่งสมัยนี้ เขาเลิกจ้างแล้วอย่ามาว่ากัน…อีกเรื่องที่เห็น คือ “ชอบปัดงานกัน หุหุ…”

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง