อนุทิน 166392

อนุทินที่ ๒๘๑๑

พี่ฟ้าคราม…ถูกเพื่อนชม มีผู้ปกครองของน้องปั้บ บอกย่ามาทางไลน์ว่า…น้องปั้บชอบลืมทำการบ้าน ลืมจดข้อความบนกระดาน จดไม่ทันบ้าง เลยมาถามย่าบุษว่า ของน้องฟ้าครามทำเสร็จหรือยัง?…แม่ปั้บบอกย่าว่า “น้องปั้บสมาธิสั้น…เป็นโรคซึมเศร้า ต้องทานยา”…ย่านิ่งไปนิดหนึ่ง…แนะนำไปว่า “สอนลูกด้วยเหตุผลนะ…อย่าบังคับ พยายามอธิบายบางสิ่งให้น้องปั้บฟัง”…แม่ปั้บเล่าว่า…น้องปั้บแอบชื่นชมพี่ฟ้าครามของย่า บอกว่าพี่ฟ้าครามนิสัยดี น่ารัก…เป็นที่พึ่งของเพื่อน ๆ ได้…แค่นี้ ย่าบุษก็ชื่นใจแล้วล่ะลูก…มิเสียแรงที่เลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ…ย่าหวังเพียงว่าให้พี่ฟ้าครามเป็นคนดี ดีต่อทุกคน เพราะการทำสิ่งดี จะเป็นเกราะคุ้มครองตัวของหนูเอง…มาช่วงหลัง ๆ ย่าขึ้นไปที่ห้องเรียน จึงเห็นน้องปั้บยกมือสวัสดีย่าตลอด…แสดงว่า พวกนายสังเกตพฤติกรรมของพวกเราอยู่…ทำดีต่อไปลูก “พี่ฟ้าคราม”…สิ่งใดไม่ดี เราหัดแยกแยะให้ออก (นี่คือ การสอนเรื่องการหัดคิด วิเคราะห์ สังเคราะห์ด้วยตนเองในวัยเด็ก พอโตขึ้นหนูจะต้องนำไปใช้กับชีวิตการทำงานนะลูก)…เพราะจะได้ติดเป็นนิสัยของตัวเราเอง จงทำในสิ่งที่ตัวเราทำได้นะลูก…เพราะตัวเราสามารถควบคุมตัวของเราได้ ส่วนคนอื่นเราไม่สามารถควบคุมเขาได้

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง