อนุทินที่ ๒๘๐๗
เป็นคนที่ไม่ค่อยได้เข้าไปที่ Bank บ่อยนัก…ส่วนมากหากมีอะไรจะใช้ระบบทางอิเล็กทรอนิกส์สะมากกว่า…วันนี้ตอนเช้า เข้าไปเพื่อทำรายการเปลี่ยนบัตร ATM ใหม่ เพราะจะครบกำหนดหมดเขตสิ้น เดือนธันวาคม ๒๕๖๒ นี้แล้ว…เห็นการเปลี่ยนแปลงของทางธนาคารมากมายในการให้ทำในเรื่องการถอนเงิน โดยการใช้ระบบอิเล็กทรอนิกส์ ไม่ต้องใช้กระดาษ…แซวเจ้าหน้าที่ว่ารวดเร็วดีแท้ น้องพนักงานบอกว่า “พี่อีกหน่อยแบงค์ เขาก็จะเลิกจ้างพนักงานแล้ว มีได้ไม่เกิน ๒ คน ต้องทำให้ได้ทุกเรื่อง…เขาจะใช้ระบบแบบนี้เข้ามาแทนที่พวกผม”…ฉันถามว่า “แล้วเรียนกันไปทำอะไรล่ะที่นี้…” น้องพนักงานแบงค์ บอกว่า “ตอนนี้ ใครมีที่ดินจะดีมากเลยครับ…เรามีทางทำมาหากิน”…ฉันยืนนิ่ง มองหน้าพนักงาน ดูเธอหน้าเศร้า ๆ…ในใจคิดว่า “ชีวิตตอนที่ฉันเป็นเด็ก ๆ มิเหมือนกับชีวิตของฉันตอนนี้เลยอ่ะ!!!” เหมือนถอยหลังกลับ อย่างไงไม่รู้…“ความแน่นอน…คือ ความไม่แน่นอน และความไม่แน่นอน ก็คือ ความแน่นอน” เสียจริง ๆ
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง
ใช่ครับ..ลูกของเพื่อนที่ธนาคารกรุงไทยก็บอกลักษณะเดียวกัน..ธนาคารจะปิดลงเรื่อยๆ..เพราะจะหันมาใช้ระบบผ่าน มือถือ
ค่ะ อาจารย์ประหยัด…อนาคตคิดว่าต้องหันมาดูที่สมรรถนะ ทักษะของแต่ละบุคคลแบบจริงจังแล้วล่ะค่ะ…ต้องสร้างคนให้มีความต่างกันให้ได้ค่ะ