อนุทินที่ ๒๗๕๙
การทำงาน…ไม่ว่าที่ใด ๆ ในโลกของความเป็นจริง หากเรากระทำตัวเองให้เป็นคนที่รักงาน มีความมุ่งมั่นในอาชีพที่เราทำ…ไม่อคติ ไม่กระทำตนเป็นพวกของใคร จะทำให้ตัวของเราเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น…มิใช่อัตตา มิใช่อคติ…แต่ต้องกระทำตัวให้อุเบกขาให้มาก ๆ จึงจะเรียกว่า “เป็นตัวของตัวเอง” เพราะจะอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง แม้ว่ายามเกิดปัญหา ติดขัดเรื่องใด ๆ มักจะมองถึงทางออกของปัญหานั้นได้เสมอ…ดังคำพระคถาคตกล่าวว่า “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน”…มันภูมิใจกว่ากันเยอะเลย เพราะไม่ต้องหวังพึ่งคนอื่น เนื่องจากปัญหานั้นเราแก้ไขได้ด้วยตัวของเราเอง รวมถึงช่วยแก้ไขปัญหาให้กับผู้อื่นได้ด้วย
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง
ไม่มีความเห็น