อนุทิน 165911

อนุทินที่ ๒๗๑๕

เมื่อวาน มีน้องสุชาติเคยทำงานที่ ก.พ. ส่งคลิป “วิกฤติราชภัฏ สาหัสกว่าที่คิด นักศึกษาหดหายไปต่อไหวมั้ย ไม่รอดก็ต้องยุบ”…ดูแล้วทำให้อดนึกถึงตนเองไม่ได้ว่า “เหตุการณ์แบบนี้ เคยเกิดขึ้นเมื่อประมาณปี ๒๕๔๕ ที่มีการยุบตำแหน่งของฉัน “ผู้ช่วยหัวหน้าการประถมศึกษาอำเภอ” ไปได้…ประมาณ ๑๗ ปี แล้วสิน่ะ!!! ที่ฉันต้องสอบโอนหนีมาพึ่งใบบุญที่ มรภ. แต่ในคราวนี้ คิดว่าอีกไม่เกิน ๕ ปีอย่างช้า ๓ ปีอย่างเร็ว กับที่ตัวของฉันจะได้เห็นอีกครั้ง เป็นรอบที่ ๒”…วิกฤติที่ยังต้องเจอในรอบนี้

คุณสุชาติบอกกับพี่บุษว่า “อย่าเพิ่งทิ้งนะครับ…ช่วยปรับกลยุทธ์ฝ่ายวิกฤติก่อน…มีอะไรให้ช่วยบอกคุณสุชาติได้ จะได้ช่วยกัน”…นี่คือ สายเลือด HR ที่เราได้ทำงานของภาครัฐมานาน…รู้และเข้าใจในบริบทของงานบุคคล ไม่มีใครรู้จักพวกเราเท่ากับพวก HR ด้วยกันเอง…ขอบคุณมากค่ะ

ในความคิดของฉัน…“ใช้ได้เสมอกับคำว่า “เมื่อมีวิกฤติยามใด…ยามนั้น ย่อมมีโอกาสเสมอ”“…ซึ่งพวก HR มักจะค้นพบ หากเป็นคนที่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส ทำงานเชิงรุก มองกลยุทธ์ให้เป็น ทำเพื่อส่วนรวมมากกว่าส่วนตน ฯลฯ แม้ว่าใครจะมองเช่นไรก็ช่าง แต่พวกฉันทำเพื่อแผ่นดินไทย…เพราะนี่คือ ความแกร่งของชีวิตกับการทำงานรับราชการของฉันเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง