อนุทิน 165656

เมื่อ มือถือไอโฟน๕ ของผู้เขียน ได้เวลาพบหมอ เปลี่ยน อะไหล่ จึงเริ่มมองหาร้านค้าผู้ให้บริการ ผู้เขียนบอกพนักงานว่าต้องการสายชาร์จไอโฟน เขาพาไปร้านค้าย่อยตามยี่ห้อที่ผู้เขียนแจ้ง ได้สินค้าเป็นที่พอใจ จึงสอบถาม เรื่องการเปลี่ยนแบตเตอรี่ที่นี่สามารถทำได้หรือไม่? พนักงาน ตอบว่า “ทำได้” และถามอาการ เวลาการใช้งาน ผู้เขียน แจ้งอาการแบตเตอรรี่ไม่เก็บไฟ ใช้งาน ประมาณ ๕ ปีแล้ว เขาจึงขอนำเครื่องฯ ไปปรึกษาช่างฯอีกห้องหนึ่ง ให้ผู้เขียนชำระเงิน ค่าสายชาร์จ เขากลับมาแจ้ง ราคา และใช้เวลา ๒๐ นาที ผู้เขียนตกลงส่งเครื่องฯเข้าซ่อม เพราะหาข้อมูลมาพอควรแล้ว โดยพนักงานออกใบแจ้งซ่อม ผู้เขียนเห็นช่าง ๒ คน นั่งอยู่ในห้องกระจกเล็กๆ พนักงานเชิญให้ผู้เขียนนั่งรอในห้องแอร์ที่ขายสินค้าไอโฟน เนื่องจาก วันนี้อากาศร้อน เคาเตอร์ยี่ห้ออื่นๆ อยู่ในห้องรวมใหญ่ ไม่ได้แยกออก เช่น ไอโฟน
สักพัก ชายวัยกลางคน เดินมาถามพนักงานด้วยวาจาไพเราะ “ลูก มีใครดูลูกค้าหรือยัง? “ พนักงานตอบว่า “ลูกค้ารอเครื่องฯซ่อม” พนักงานหญิงวัยรุ่น มากกว่า ๕ คน กระจายอยู่หน้าร้านห้องรวมใหญ่ เมื่อทราบความต้องการลูกค้า จะแบ่งหน้าที่รับลูกค้า ตามที่ต้องการ ภาระกิจเสร็จสิ้น ก็กลับมารอที่เดิม ผู้เขียนนั่งรอตามเวลานัด จึงเดินกลับไปที่หน้าห้องช่าง มีพนักงานหญิงออกมาต้อนรับ นำใบแจ้งซ่อม รับเครื่องฯ จากช่างฯ แล้วนำผู้เขียนไปทดสอบงาน และชำระเงิน เป็นอันเสร็จสิ้น

พนักงานจำนวนหนึ่งเป็นชาวพม่า แต่ผู้เขียน ไม่แน่ใจ จำนวนมากน้อย ก่อนมาใช้บริการ ผู้เขียน คิดเอาเองว่า อาจต้องไปเปลี่ยนแบตเตอรรี่ ที่ภูเก็ต หลังรับบริการ ก็รู้สึกประทับใจ เนื่องจาก มีข้อมูลในกรุงเทพฯเปรียบเทียบ มากกว่านั้น คือ การสำรวจ การพัฒนา ของคุณภาพ ธุรกิจเล็กๆของไทย ในชนบท เป็นที่น่าพอใจ การเปลี่ยนแปลงแบบพัฒนา เริ่มสัมผัสได้ถี่บ่อยขึ้น