เขียน … ที่บ้าน
“…
ความระมัดระวังพลั้งเผลอจากการใช้คำพูด
ถึงแม้จะเป็นความจริงเพียงใด
แต่ไม่อาจถูกใจคนฟังไปเสียทั้งหมด
รู้หน้า ไม่รู้ใจ ว่าเขาคิดอย่างไรกันแน่
พูดแล้วได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายจึงพูด
เช่นนั้นแล
…”
๒๑ สิงหาคม ๒๕๖๒
ยามสายสายของอีกวัน
บางครั้งก็เผลอ..คิดว่าเขาคงคิดเห็นเหมือนกันเรา..มานึกได้ทีหลังว่า”ไม่ควรพูด”ก็ต่อเมื่อพูดความจริงบางอย่างไปแล้วนะเออ…เธอจ๋า….
ใช่ครับ คุณเพชรฯ ;)…