อนุทิน 165269

อนุทินที่ ๒๖๐๐

คราวที่ได้เข้าร่วมประชุมคณะกรรมพิจารณาผลงานทางวิชาการกับผู้ทรงคุณวุฒิ…ได้มีโอกาสพูดคุยกับท่าน เมื่อวานท่านได้พูดถึงการรณรงค์ อนุรักษ์ของเดิม ๆ ที่จะสูญหายไปจากโลกได้ เช่น ผัก พืชต่าง ๆ ที่เป็นของท้องถิ่น ที่นำมาใช้เป็นยารักษาโรคได้…ฉันพูดรวมไปถึงสิ่งใด ๆ ที่เป็นของเก่าแก่ มีคุณค่า ประโยชน์ควรอนุรักษ์สิ่งหนึ่งที่ผู้ทรงฯ ท่านหนึ่งบอกว่า “มีคุณค่ามาก อยู่ที่สำนักศิลปะ วัฒนธรรม ของ มรภ.พิบูลสงคราม” แต่ไม่มีใครเห็นคุณค่า ทิ้งไว้ในตู้เก่า ๆ พร้อมที่จะเททิ้ง ฉันบอกกับผู้ทรงว่า…ขอเวลาอาจารย์ภัครไปศึกษา ป.เอก อีก ๓ ปี กลับมาจะมาแปลให้ทราบ…ตอนนี้ไปเรียนเพื่อเป็นการเริ่มต้น…เพราะสิ่งนั้น เป็นอักษรขอมโบราณเกี่ยวกับทางยารักษาโรค…คราวนี้จะได้ทราบแล้วค่ะว่า สิ่งนั้น คืออะไร เพื่อให้อาจารย์ทางชีวิวิทยา นำไปต่อยอดเป็นรายวิชาใหม่อีกต่อไป…ท่านรับทราบ บอกว่า “ดีมาก”…สิ่งที่คนหนึ่งไม่เห็นคุณค่า แต่สำหรับอีกคนหนึ่งนั้นเห็นคุณค่าในความสำคัญ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง