อนุทิน 164284
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๖๒
……………………………
หลักสูตรครู รหัส ๖๒ ทีี่มาจากส่วนกลาง ทำให้การผลิตครูที่กำลังจะเกิดขึ้นมีปัญหาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้วยความเป็นมหาวิทยาลัยผลิตครูโดยตรงอยู่แล้ว คนที่ถูกส่งไปประชุมก็ไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้มาก กลายเป็นต้องนำกลับมาโดยห้ามแก้ไขเกิน ๒๐ เปอร์เซ็นต์ (เพื่อ???)
ในขณะที่มหาวิทยาลัยปิดของรัฐใหญ่ ๆ ก็ไม่ได้คิดจะทำตาม สร้างสรรค์หลักสูตรเป็นของตนเอง อีกทั้งยังมีเทคนิคลึก ๆ ที่สามารถทำให้เปิดเรียนได้โดยไม่ต้องพึ่งพาส่วนกลางของคนที่เคยดูแล ศธ. เดิม
“ครูไม่ใช่สับปะรดกระป๋อง” ที่คิดอะไรมาจากส่วนกลาง แล้วจะทำให้ผลผลิตมันออกมาตามความต้องการทั้งประเทศ คุณลักษณะบัณฑิตครู อัตลักษณ์ต่าง ๆ มันย่อมแตกต่างกัน เหมือนความแตกต่างระหว่างบุคคลที่เราเคยเรียนในวิชาจิตวิทยา ใครจะไปเหมือนใครได้
การผลิตครู ไม่จำเป็นต้องสอนด้วยวิธีเดียวกัน วิธีสอนมีเป็นร้อยเป็นพัน เพียงแต่ส่วนกลางกำหนด “เป้าหมายที่พึงประสงค์” ไว้ก็พอ ไม่ต้องมาคิดวิธีการต่าง ๆ ให้ การผลิตครู ก็ต่างจาก การผลิตแพทย์ เราต่างมีศาสตร์เป็นของตัวเอง
หลงทางไกล เวลากลับมาก็พายเรือวนอยู่ในอ่าง ไม่รู้อีกนานแค่ไหน
ได้แต่รำพึงรำพัน หาคนเข้าใจได้สักคนไหมนี่ !
……………………………
เขียน … บ้านปลายดง ณ หางดอย
เชียงใหม่ (ยามดึกมาก)
ความเห็น (1)
การศึกษาไทยถึงไม่เดินไปข้างหน้า..ให้ทำตาม..คำสั่งแต่ไม่คิดให้ครูสร้างสรรค์จินตนาการ..