อนุทิน 162872
บุษยมาศ
เขียนเมื่ออนุทินที่ ๒๓๗๕
เช้านี้…พี่ฟ้าครามถูกย่าปลุกให้ลุกตั้งแต่ตี ๕…คาดโทษเธอ ๑. ลืมการบ้านวิชาคณิตศาสตร์มาทำที่บ้าน เพราะทุกวันเธอจะเรียนพิเศษที่โรงเรียน ๑ ชั่วโมง คุณครูจะสอนให้เด็กทำเสร็จแล้วส่งเลย ทุกวันเลยจะไม่มีการบ้านมาทำ…เหตุเพราะเมื่อวานคุณครูมีประชุมทั้งโรงเรียน…ย่าเลยบอกว่า เช้านี้ต้องไปแต่เช้า ย่าจะไปช่วยดูด้วยว่าทำถูกหรือไม่…เดินเข้ามาโรงเรียนตั้งแต่ ๖.๓๐ น. ครูอ๊อดที่สอนตอนชั้นอนุบาล เห็นย่าถามว่า ทำไมมาแต่เช้า…ย่าตอบไปว่า…“นางลืมการบ้านมาทำสิคร้าาาาาา…” คุณครูอ๊อดยิ้มให้…นั่นไง!!! เธอชอบลืม…ย่าใส่เธอสะ…๒. อีก เธอลืมระบายสีส่งคุรครูสอนภาษาอังกฤษ เลยต้องอาบน้ำ แต่งตัวแต่เช้า เสร็จแล้วมานั่งระบายสีจนเสร็จเพื่อส่งครู…ย่าจะสอนไม่เธอเป็นคนผัดวันประกันพรุ่ง มีการบ้านรีบทำให้เสร็จ อย่าลีลา…โอ้เอ้…ทำให้เสร็จ เดี๋ยวมีเรื่องอื่นมาทำอีก จะได้ไม่กังวล…
เหตุที่ย่าต้องเข้มงวดกับเธอ เพราะต้องการให้เธอมีความรับผิดชอบมากขึ้น มีวินัยในตนเองมากขึ้น เพราะสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ต้องใส่ให้กับเธอตอนเธอยังเด็ก ๆ เพราะไม้อ่อนดัดง่าย…แก่ไปแล้วพูดกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง…ดีที่ฟ้าครามเป็นคนเชื่อฟัง เข้าใจที่ย่าพูด เธอพูดได้คำเดียวว่า “ค่ะ ๆ ๆ”…เธอคงรู้ว่าถ้าเถียงแล้วจะถูกโดนทำอะไร…เธอไปโรงเรียนคนแรก ย่าปล่อยให้เธอทำโดยคิดเลขเอง โจทย์เริ่มยากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เธอก็คิดได้ ทำเองได้…เพราะย่าจะไม่คอยไปนำทำให้กับเธอ จะคอยดูเธอห่าง ๆ ปล่อยให้เธอคิดและตัดสินใจทำด้วยตัวเอง…เพราะย่าไม่ได้อยู่กับเธอไปตลอดสะเมื่อไหร่…
ความเห็น (2)
ฟ้าครามเขาไม่ผิดหรอกครับ..น้องยังเล็ก..สำคัญคือครูก่อนประชุมไม่เตือนเด็กหรือเปล่า
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ ย่าบุษเริ่มคิดบวกให้มากค่ะ จะเตือนได้ก็แต่ฟ้าครามเท่านั้นค่ะ