อนุทินที่ ๒๓๖๘
ย่าบุษ…เลี้ยงฟ้าครามมาตั้งแต่แรกเกิด จนปัจจุบันเกือบ ๘ ขวบ เมื่อวานเย็นนอนคุยเล่นกัน…ย่าสังเกตว่าเธอพูดเหมือนกับผู้ใหญ่ ย่ายังคิดว่าเธอมีความคิดเช่นผู้ใหญ่…อดภูมิใจในตัวของเธอไม่ได้ เหมือนย่าไม่ได้เลี้ยงเด็ก ๆ ย่ามีเพื่อนคู่คิดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน เช่นเดียวกับปู่เร และลูก ๆ ของย่า…ย่านอนคิดดู “อาจมาจากการบ่มเพาะ เลี้ยงดู คอยแนะนำ คอยสอนในสิ่งที่ถูกที่ควรมากกว่า จึงทำให้พี่ฟ้าครามของย่ามีความคิดเช่นผู้ใหญ่”…ย่าสอนเพราะต้องการให้เธอเอาตัวรอดหากเมื่ออยู่ในสังคม สิ่งหนึ่งที่ต้องให้เธอทำ นั่นคือ “ความอดทน” เธอต้องอดทนให้ได้และให้เป็น…หากเธอมาอยู่ในสังคมการทำงาน เธอจะไม่ต้องอึดอัดและสามารถมีความสุขได้ด้วยตัวของเธอเอง…
เรียนรู้…ได้จากตัวของฉันเอง
ได้ถอดแบบกันนะคะงานนี้
ค่ะ คุณหมอธิ…ผู้ใหญ่อยากได้อะไร ใส่ให้นางไปแบบนั้น เราอยากเห็นคนดี มีคุณภาพ ย่าก็ต้องใส่ในสิ่งที่ย่าต้องการค่ะ ขอบคุณค่ะ