อนุทินที่ ๒๔๑๒
ก็ไม่รู้ว่าใช่คนดีรึเปล่า?…แต่เป็นคนที่รักษาคำพูด เป็นคนตรง ๆ เป็นคนที่รู้จักรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ตนเองรู้ว่าต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง…เป็นคนที่หวังดีกับผู้อื่น เป็นมิตรกับผู้อื่น…ไม่เคยคิดร้ายต่อใคร หากพบว่าใครคิดร้ายต่อเราจะไม่โต้ตอบ แต่กลับจะหลีกหนีออกห่าง ไม่เข้าใกล้…เป็นตัวของตัวเอง เรียนรู้ด้วยตัวเองและรับฟังผู้อื่น…มีความเชื่อมั่นในสิ่งที่ตนเองรู้มาและยอมรับกับการปรับเปลี่ยน…ฯลฯ เรียกว่า อะไรหากเราแยกแยะออกว่า ดี ไม่ดี เราก็จะหลีกหนีออกห่างจากความไม่ดี…นี่คือ “บุษยมาศ”…และย่าบุษก็กำลังสอน “พี่ฟ้าครามและพี่สกาย” อีกเช่นกัน…ย่าบุษจะไม่สรุปว่า “ตนเองเป็นคนดีหรือไม่ แต่จะให้คนอื่นเป็นคนบอกเราเองว่าตัวของฉันดีหรือไม่ดี”…นี่คือ “ตัวของฉันเอง”
เรียนรู้…ได้จากตัวของฉันเอง
ไม่มีความเห็น