อนุทิน 162235

พรรคการเมืองต่างๆที่ใหม่และมีแนวโน้มเอียงซ้ายของประเทศไทย: พันธมิตรหรือศัตรู? ตอนที่ 5

พรรคสามัญชน (ต่อ)

ถึงแม้ว่าจะได้รับการตรวจตราจากรัฐ (state surveillance) และการห้ามเรื่องการโฆษณาหาเสียง นักกิจกรรมพรรคสามัญชนยังได้สร้างเวที (forum) ไปทั่วประเทศ เพื่อนำเสนอพื้นที่ (platform) สำหรับชาวบ้านในการส่งเสียงในเรื่องต่างๆ เช่น สิทธิชุมชน (communal rights) และ ความยุติธรรมทางสภาพแวดล้อม (environmental justice) ในช่วงต้นปี พรรคนี้ได้รวบรวมกลุ่มผู้ประท้วง โดยการเดินประมาณ 450 กิโลเมตร เพื่อสนับสนุนสิ่งที่จำเป็น แต่ถูกละทิ้งในเรื่องความปลอดภัยทางอาหาร (food security) และการที่ชุมนสามารถควบคุมถึงการแจกจ่ายของทรัพยากรธรรมชาติ แต่ที่สำคัญที่สุด มันเป็นครั้งแรก ตั้งแต่การกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ของการตื่นตัวของนักศึกษาในยุค 1970 ซึ่งพรรคการเมืองของไทยเคยอภิปรายถึงนโยบายที่เป็นประชาธิปไตยเชิงสังคมมาแล้ว หลังจากที่ได้รู้ผู้ก่อตั้งพรรคสามัญชน และนักกิจกรรมด้วยตัวฉันเอง ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่านี่คือการเปลี่ยนถ่ายจากขบวนการทางสังคมไปจนถึงพรรคการเมืองที่เบ่งบานอย่างเต็มที่ ซึ่งมีข้อขัดแย้งอยู่ในตนเอง นั่นคือ สิ่งที่ปรากฏอยู่ในใจเป็นฉลากของพวกอนาธิปไตยนิยม (anarchist) ที่ได้ก่อตั้งพรรคเมื่อการประชุมกันในครั้งแรกตอนปลายตุลาคม ปี 2018 ตามที่ผู้นำที่ได้รับการเลือกตั้ง LertSak Kampongsuk กล่าวว่า นักกิจกรรมได้รับแรงบันดาลใจจากหลายแหล่ง เช่น พรรคกรีนแบบตะวันตก (Western-style green parties), สังคมนิยมเชิงนิเวศ (eco-socialism), นักอนาธิปไตย (Anarchism), พรรคโจรสลัดตะวันตก (Western Pirate Parties), และกลุ่ม Zapatista พื้นบ้าน (indigenous Zapatista group—กลุ่มนี้ต่อสู้ด้วยการไม่ใช้ความรุนแรง) ความคิดในการสร้างพรรคเกิดจากความตั้งใจของผู้ก่อตั้งร่วม และเลขานุการของพรรคชื่อ Kittichai Ngamchaipisit—นักกิจกรรมความสันติเพื่อทหารผ่านศึก และนักวางยุทธศาสตร์ ที่ได้แรงดลใจจากปรัชญาของคานธี เรื่องการไม่ความรุนแรง และวิถีแบบ Zapatista เรื่องประชาธิปไตยแบบทางตรง

แปลและเรียบเรียงจาก

Kriangsak Teerakowitkajorn Thailand’s new left-wing political parties: rival or allies?