อนุทินที่ ๒๒๖๗
เห็นภาพนี้แล้ว นึกถึงตอนเป็นเด็ก…ฉันวิ่งรอบเสาบ้าน เล่นเอาแม่เหนื่อยมาก สุดท้ายฉันก็วิ่งหนีแม่ไม่พ้น โดนตีจนได้…มานั่งร้องไห้ จนพ่อต้องมาปลอบ ถามว่า “นางยักษ์ มันตีเป็นไงบ้าง?” อิอิ…
พอมาถึงคราวเป็นแม่เขาบ้าง นึกถึงตอนอาจารย์ภัครกับพ่อเพรียงของพี่ฟ้าคราม + พี่กาย…ก็แบบนี้เลย คริ ๆ ๆ ใช่!!! จะให้แม่เดินไปหาเอ็ง หรือว่าเอ็งจะเดินเข้ามาหาแม่…ดูสีหน้าแม่บ้าง??? อิอิ…ใครอยากจะเข้ามาอ่ะ!!!
นึกถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ เลยค่ะ แต่แม่ไม่ได้แอ้มขวัญค่ะ วิ่งเก่ง เพราะเป็นนักกีฬา แถมมีที่นอนเยอะ 555
ค่ะ ดร.ขวัญ การที่เราผ่านเรื่องต่าง ๆ มามาก เมื่อเห็นสิ่งใดแล้วทำให้ย้อนกลับไปนึกถึงสิ่งที่ผ่านมาค่ะ