สืบเนื่องมาจากการขี่กระเรียนเหาะขึ้นสวรรค์ของกิมย้ง มีรุ่นผมคนหนึ่งได้ประพันธ์ละคอนในนิยายบู๊เฮี้ยบของกิมย้งบางคน เพื่อเป็นการแสดงความเสียใจของท่าน ผมจึงขอนำเสนอกวีนิพนธ์ของพี่ผมครับ
เซียวเล่งนึ้ง : เต่า (Lifestyle in a valley)
สิบหกปีกระทำใจใต้หุบเขา
กร่อนนิวรณ์ระลึกซ้ำทรงจำเก่า
ก็ว่างเปล่าคืนไปเป็นสามัญ
ที่ถูกพิษก็มลายเป็นไร้พิษ
ปลดตรอมติดส่งสลายกลายเป็นฝัน
ปล่อยฝุ่นหวังเล็กบางดั่งหมอกควัน
ปักฉลุปีกผึ้งถึงคนรัก
คิดถึง กลืนกลายเป็นหยุดคิดถึง
ห้วงคำนึงระเหยไร้อะไรหนัก
วันคืนเคลื่อน ปีก้าวย่าง อย่างผ่อนพัก
กินหญ้าผัก กินปลา กินพันธุ์ไม้
พิษดอกรัก ชนะได้โดยหยุดรัก
แบหัวใจไม่ยึดจับสงบหาย
เป็นสามัญกลมกลืนกับความเดียวดาย
ปฏิบัติตัวเรียบง่าย กระทำน้อย
นางรอคอยในอาการหยุดคิดถึง
ปักฉลุปีกผึ้งถึงคนรัก
จากอิ้งกิก
มติชนสุดสัปดาห์ 13 พฤศจิกายน 2543
ไม่มีความเห็น