อนุทิน 161343
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อจะใช้แบบเรียน หรือไม่ใช่แบบเรียน? นี่เป็นปัญหาทางไวยากรณ์ ตอนจบ
การออกไปนอกแบบเรียน
มีความรู้เชิงไวยากรณ์จำนวนมากที่สามารถเรียนแบบอุปนัยได้ นอกจากนี้ยังมีแหล่งความรู้ทางอินเตอร์เน็ทที่ครูสามารถแสดงไวยากรณ์ในเชิงกระทำได้เลย หากฉันจะสอนเรื่อง Present Continuous และแบบเรียนไม่ตรงตามที่ฉันจะย่อยให้นักเรียน ฉันอาจดูยูทูป เช่นสนามบินที่พลุกพล่าน โน้มน้าวนักเรียนในเรื่องการเดินทาง (สมมติว่าพวกเขาได้เดินทางจริงๆ) ต่อจากนั้นฉันอภิปรายถึงสิ่งที่ผู้คนได้ทำ จากขั้นตอนนี้ เราจะดึงกฎไวยากรณ์เรื่อง Present Continuous และกลับมาที่แบบเรียนเพื่อทบทวนโครงสร้างของกาลเวลานี้ ดังนั้นแบบเรียนก็ไม่ถูกละทิ้ง แต่กระตุ้นให้นักเรียนได้เรียนรู้แบบอุปนัย
คำตัดสินสุดท้าย: แบบเรียน และโครงสร้างของไวยากรณ์เป็นจุดสิ้นสุดหรือไม่? ครูควรจะไม่ใช้แบบเรียนไวยากรณ์หรือไม่? ครูควรทำตามแบบเรียนหรือทำตามตนเองดี? แต่ไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไปหรอก อันดับแรก หลักสูตรไวยากรณ์อาจถูกร่างโดยคณะกรรมการบริหาร ซึ่งเข้มงวดเกินไป ดังนั้นครูควรจะทำตามแบบเรียน ในขณะเดียวกันก็หาของใหม่มาเพิ่ม (supplement) หรือ ปรับปรุงเปลี่ยนแปร (adapt) เนื่อง หลังจากที่ครูพยายามเพิ่มความยืดหยุ่น ต่อจากนั้นจึงให้ครูมาประเมินว่าแบบเรียนตรงกับความต้องการนักเรียนหรือไม่ อย่างไร ในกรณีที่แบบเรียนไม่ตอบสนองต่อความต้องการของนักเรียน และเสนอไวยากรณ์ที่ถ่ายทอดยาก ฉันจะนำเสนอไวยากรณ์แบบอุปนัยมาแทนที่เอง
แบบเรียนจะขาดความยืดหยุ่นและเตรียมมาเป็นอย่างดี แต่ภาษาไม่เป็นแบบนั้น ในขณะที่มีกฎที่แน่นอนจำนวนมาก ภาษาจะมีความยืดหยุ่น และค่อยๆเปลี่ยนไป ตามการใช้ภาษา และรวมถึงเทคโนโลยี พวกเราควรมีความยืดหยุ่น เพื่อที่ว่าจะได้มีการเปลี่ยนแปลงได้ทันการ
แปลและเรียบเรียงจาก
Salaiman Jenkins. To textbook or not to textbook? This is grammar question
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น