อนุทิน 16120 - ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ

การพักผ่อนอย่างเต็มที่จริง ๆ นั้นใช้เวลาไม่นาน
ที่เราต้องนอนนานแล้วไม่รู้สึกอิ่มก็เพราะว่าเราไม่ได้นอนจริง

ถ้าจิตใจเรายังห่วงอยู่ มีพะวงอยู่ อย่างนั้นเรียกว่า "เรานอนสักแต่ว่าได้นอน"
นอนไปอย่างนั้น แต่จิตและใจยังพะวงอยู่ในพะวังแห่งภาระของสังคม