ครั้นเมื่อเราพักผ่อน หลับนอน แต่จิตที่เราตั้งใจไว้ว่า เดี๋ยวจะต้องลุกขึ้นมาทำงานต่อ ทำให้จิตเราไม่ยอมที่จะหยุดตามร่างกายไปด้วย
“จิตเรานั้นซื่อสัตย์นะ” เราบอกว่าเดี๋ยวจะลุกขึ้นมา เขาก็บอกเรา เตือนเรา ปลุกเราอยู่ตลอด
แทนที่จิตจะได้พักนั้น ก็ต้องคอยเฝ้ารักษาสัญญาที่มีต่อกันนั้นไว้
ความห่วง ความกังวลใจ จึงเกิดขึ้นกับจิตและใจในทุกเสี้ยววินาที
ไม่มีความเห็น