อนุทิน 160812

อนุทินที่ ๒๐๗๘

รอบ ๒ ของการสมัครเพื่อเข้ารับการเป็นคณะกรรมการอุทธรณ์และร้องทุกข์ ประจำมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม…ซึ่งในรอบที่ ๑ ได้เป็นคณะกรรมการอุทธรณ์และร้องทุกข์เช่นกัน มีระยะเวลา ๒ ปี…แต่มิมีคดีใด ๆ ทั้งสิ้น ตอนแรกเหมือนว่าจะมี แต่สุดท้ายก็ไม่มี คงรู้ตัวเองว่าผิดจริงจากผลการสอบสวนข้อเท็จจริง และคณะกรรมการสอบสวนทางวินัย จึงมิกล้ายื่นมาถึงคณะกรรมการอุทธรณ์ ฯ…เพราะฉันตั้งท่ารับอยู่ ก็ผิดเต็มประตู หากยังมีหน้ายื่นขึ้นมาอีก ก็ล่ะ!!!…อนาคตอย่าได้ทำอะไรด้วยความประมาท เพราะนั่นแสดงถึง การทิ้งชีวิตของคุณและคนรอบข้างไปด้วย กรุณาอย่ากระทำ…ในความจริง มรภ.พิบูลสงคราม น่าจะมีเรื่องราวการฟ้องร้องมากมาย แต่ก็ไม่มี เป็นเพราะ…??? (ในความคิดของฉันเอง…อาจหมายรวมถึงเรื่องการบริหารจัดการ โดยการใช้หลักธรรมาภิบาล ตอนแรก ๆ เหมือนแรง ไม่เข้าใจ แต่เมื่อทำงานไปได้ ก็ทำให้ทราบว่า ทุกคนเข้าใจกระบวนการในการทำงาน การบริหารงานภายใน จึงมิได้เกิดเรื่องราวฟ้องร้องเช่น มรภ.อื่น…ซึ่งอาจรวมถึงเรื่องการบริหารงานบุคคลที่ฉันต้องรับผิดชอบด้วย ต้องมีความโปร่งใส ใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหารจัดการเข้ามาทำงาน จึงทำให้เห็นถึงไม่มีคดีในศาลปกครอง…จะมีอยู่คดีเดียวในช่วง ๔ ปีที่แล้ว จนบัดนี้ยังไม่สิ้นสุด

เพราะนี่คือ การสร้างระบบในการทำงานให้กับส่วนราชการ ซึ่ง ร.๑๐ ทรงตรัสให้ทราบว่า “มรภ. สร้างระบบดี ๆ แล้วจะเดินไปได้อย่างสวยงาม”