อนุทินที่ ๒๐๑๘
มีความรู้สึกว่า…”ฉันเดินทาง…มาไกลมากกกกกก”…มีความเข้าใจมนุษย์ทุกคนบนโลกมนุษย์ คริ ๆ ๆ
อนุทินที่ ๒๐๑๘
มีความรู้สึกว่า…”ฉันเดินทาง…มาไกลมากกกกกก”…มีความเข้าใจมนุษย์ทุกคนบนโลกมนุษย์ คริ ๆ ๆ
คำสำคัญ (Tags) #การดำเนินชีวิต#การใช้ชีวิต#ทักษะชีวิต#เรื่องเล่าของ "บุษยมาศ"#การถอดบทเรียนชีวิต#บุษยมาศ แสงเงิน
ใช่ค่ะ คุณหมอธิ…แค่มองหน้า ดูพฤติกรรม ก็เข้าใจแล้วค่ะ…ขึ้นอยู่ที่ตัวเรากระทำด้วยตัวของเราเองค่ะ นี่คือ การฝึกมองดูคนไงคะ?…อ่านคนออก…จะบอกคนเป็นค่ะ
โห … พี่บุษคะ ทุกคน เชียวหรือคะ