อนุทิน 159727

อนุทินที่ ๒๐๐๗

ก่อนเที่ยงวันนี้…อาจารย์ซึ่งฉันนับถือว่าเป็นพี่ มาเยี่ยมที่ห้องทำงาน…ได้พูดคุยถึงอาการที่ฉันป่วย เตือนให้เพลา ๆ งานลงบ้าง ครั้งนี้เป็นเพื่อเตือนตัวของฉันเอง…และแล้วเราก็พูดกันถึง มสธ. พี่ทำงานที่ มสธ. แล้วก็โอนมาเป็นอาจารย์ที่ มรภ.พิบูลสงคราม…เราคุยกันถูกคอ เพราะมีความเข้าใจกันในวิถีของคนทำงาน…ฉันบอกว่า “ภูมิใจในการเป็นศิษย์ มสธ.” เพราะฉันได้เรียนรู้ด้วยตัวของฉันเองมาโดยตลอด…และมีความชอบที่จะเรียนรู้ได้ด้วยตัวของฉันเองในทุกวันนี้ มันติดเป็นนิสัยที่ต้องให้เรียนรู้ตลอดระยะเวลาการทำงาน ๓๐ ปี ทำให้มีความเชื่อมั่นในความรู้ที่ได้รับจาก มสธ. ท่านเป็นอาจารย์พี่ที่น่ารักสำหรับน้องคนนี้เสมอ…ชื่นชมกับนิสัยของพี่ชายมาก ๆ ค่ะ

พี่ชายเตือนมาว่า…“พี่ไม่อยากไปวางดอกไม้จันให้นะ…รักษาสุขภาพดี ๆ”…คริ ๆ ๆ…