อนุทิน 158285
Sawkhonkean
เขียนเมื่ออนุทินที่๒
เรื่องของลั่นทม.
...
ช่อขาวสะดีดสะดิ้ง งามยิ่งในเรือนใจ
สายลมล้อมความห่วงใย โอบกอดก่ายร้องไห้..กำนัล
ขับกล่อมบทเพลงไพรพลิ้วกรีดกราย
ร่างร่อนกระฉ่อนร่วงห่มพรมพื้นดิน...กลีบดอกร่านรวยริน
ส่งกลิ่นนวลรัญจวนใจ ยั่วยวนชวนหลงใหล กักขังให้...ตายทั้งเป็น
...
-กลอนไร้โครงฉันทลักษณ์-
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก