เราแบ่งปันมรดกอันเรืองรองและน่าสลดของอดีต และมีเป้าหมายของสิ่งที่จะทำให้เกิดขึ้นในอนาคต การร่วมทุกข์ ร่วมสุข และการร่วมมีความหวังไปด้วยกันคือสิ่งมีค่ายิ่งกว่าการมีระบบภาษีร่วมกัน....และสิ่งนี้ไม่ขึ้นอยู่กับเชื้อชาติหรือภาษา ผมพูดว่า “ร่วมทุกข์” เพราะความทุกข์ผูกพันคนเข้าด้วยกันได้ดีกว่าความสุข เอาเข้าจริงแล้ว ช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรงความสำคัญต่อความทรงจำของชาติเสียยิ่งกว่าชัยชนะเสียอีก เพราะมันทำให้คนมีหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ ทั้งยังเรียกร้องการร่วมแรงร่วมใจจากผู้คนอีกด้วย
แต่ในสังคมไทย เราย่อมมีความรู้สึกถึงอดีตในประวัติศาสตร์ที่ถูกบังคับแบบชาตินิยม และไร้ความมุ่งมั่นถึงอนาคตไปเสียแล้ว เราไม่มีการร่วมทุกข์ ร่วมแต่สุขแต่เพียงอย่างเดียว เพราะมีคนหลายคนทำตัวเป็นชาติเสียยิ่งกว่าประชาชนอย่างเราๆ
ท่านๆ จาก แอร์เนสต์ เรอนอง แปลเป็นไทยโดย นภ ดารารัตน์
ไม่มีความเห็น