อนุทิน 158245

อนุทินที่ ๑๙๒๖

มีอยู่วันหนึ่ง...เราสองคน (ย่าบุษกับพี่ฟ้าคราม) นั่งคุยกัน และแล้วเธอก็ถามย่าถึงความหมายของคำ ๆ หนึ่ง...ย่าทำเป็นว่าสงสัย โดยแกล้งเธอบอกว่า...ย่าก็ไม่ทราบเหมือนกัน...เธอเลยบอกย่ามาว่า "ย่าลองพิมพ์เข้าไปใน Google สิ!!! เดี๋ยวมันก็จะขึ้นมาเอง"...คริๆๆ ได้ผล กับโลก Social เธอรู้ วิธีการให้ได้มา...เพียงแต่เธอยังสะกดคำไม่ได้เท่านั้นเอง...ร้ายมากกกกกก...

ครูบอกย่าเธอคุยมากตอนเรียน...ครูจึงเอาเธอมานั่งหน้าสุดใกล้ๆ ครู แต่จะสังเกตดูว่าเธออ่านหรือทำได้ด้วยหรือเปล่า?...สุดท้ายเมื่อวานนี้เธอมาเล่าให้ย่าฟังว่า...คุณครูจะให้ฟ้าฯไปนั่งแถว ๓ แล้วให้เพื่อนแถว ๓ มานั่งแทนฟ้าฯ เปลี่ยนกันนะย่า...ย่าถามว่า "อ้าว!!! ทำไมรึ? เธอตอบว่า...คุณครูบอกว่า ฟ้าฯ คุยแต่ฟ้าฯ อ่านและทำได้ สำหรับเพื่อนคนนั้น อ่านและทำไม่ได้เลย จึงต้องเปลี่ยนที่นั่ง...เป็นสะงั้น!!!...ย่ารู้นิสัยหลานสาวคนนี้ดี เธอฉลาดลึก เธอรู้อะไรอีกมากมายที่ผู้ใหญ่บางคนยังไม่รู้...ค่อย ๆ ให้เขาพิสูจน์ไปลูก...สิ่งที่เธอรู้ เธออยากคุย เธออยากบอกไง ว่าเธอก็รู้มา...แต่คุณครูบอกว่า เธอคุย เธอไม่เก็บอาการอ่ะ!!! คริๆๆ...