อนุทิน 156469

วรรณกรรมเยาวชน

จะเห็นว่า ‘ขอบข่าย’ ของการอ่านนั้นกว้างไกลยิ่งกว่าที่เราคิด และเมื่อนึกถึงตัวเองในวัยเด็ก จำได้ว่าตอนสี่ห้าขวบ ผมอ่านงานเกี่ยวกับชีวิตสัตว์ป่าแล้วนอนร้องไห้เพราะแม่สิงโตถูกฆ่าตายอยู่ที่บ้าน และตอนประถมสามก็อ่านเพชรพระอุมาแล้ว เพราะฉะนั้นเราจึงไม่สามารถ ‘ดูเบา’ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘เยาวชน’ ได้ด้วยการยัดเยียด ‘ความเป็นเยาวชน’ ลงไปในคำว่า ‘วรรณกรรมเยาวชน’ เหมือนที่เราเคยคุ้นมาหลายสิบปีได้อีกต่อไป

มีแต่ต้องเปิดใจให้กว้างยิ่งกว่าที่เคยกว้างมาแล้วชั่วชีวิต

อ่านต่อได้ที่ https://thaipublica.org/2012/1...