บทวิจารณ์ : แผลเก่า ๒๕๕๗ รอยแผลเป็นทางสังคมไทย ?
แผลเก่า หวนกลับมาอีกครั้งในปี พ.ศ.๒๕๕๗ โดยฝีมือกำกับของหม่อมน้อย ที่พักหลักหยิบงานวรรณกรรมเก่าๆมาปัดฝุ่นแปลงโฉมให้เป็นหนังใหญ่ ไล่ตั้งแต่ ชั่วฟ้าดินสลายจนถึงแผลเก่า กลายเป็นสไตล์ของหม่อมน้อยในช่วงหลังๆ มานี้เลย แผลเก่าในเวอร์ชั่นนี้ไม่ได้มีความแตกต่างในเรื่องเนื้อหาจากบทประพันธ์ของไม้เมืองเดิม ที่คงแก่นเรื่องความรักอมตะของขวัญกับเรียมแห่งท้องทุ่งบางกะปิไว้ บอกเล่าอุปสรรคความรักจนไปถึงจุดจบโศกนาฏกรรมที่หลายคนเรียกว่า โรมิโอกับจูเลียต เวอร์ชั่นไทยก็ไม่น่าจะผิด
แต่สิ่งที่โดดเด่นในงานแผลเก่าของหม่อมน้อยคือการใส่รายละเอียดของบริบททางสังคม วิถีชีวิตชาวนา ซึ่งต้องยอมรับว่าทำออกมาละเอียดตั้งแต่ทำนา เกี่ยวข้าว ฝัดข้าว สีข้าว จนออกมาเป็นเม็ดข้าว ทุกอย่างดูใส่ใจไปหมด เพลงเกี่ยวข้าวแบบเดิมๆ ก็ย้อนเอามาให้คนรุ่นหลังได้ดูกัน โลเคชั่นก็ทำออกมาได้อย่างสวยงามสมกับคำว่าทุ่งทองแห่งบางกะปิ
อ่านต่อใน https://isanook.wordpress.com/...
แผลเก่า หรือ แผลสดคะ