อนุทิน 156391

     

การส่งเสริมและข้อจำกัดของวรรณกรรมมุสลิม

“แหล่งวัตถุดิบสำคัญที่สุดของงานเขียนที่ดีก็คือ คัมภีร์กุรอานและฮาดิช (คำสอนของท่านนบีโมฮัมหมัด) สิ่งเหล่านี้จะช่วยเพิ่มพลังและความคิด เสริมให้เรื่องหนักแน่นขึ้น ช่วยให้นักเขียนสามารถสร้างตัวละครที่สมจริง สามารถบรรลุถึงจุดมุ่งหมายสูงสุดในงานเขียน และพัฒนาตัวละครให้เป็นบุคคลสมบูรณ์ การที่จะสร้างงานร้อยแก้วหรือร้อยกรองจากแหล่งวัตถุดิบเหล่านี้มิใช่เรื่องง่ายเลย แน่ละ..ต้องมีความชัดเจน นอกจากนั้นแล้วนักเขียนต้องเป็นนายภาษา สามารถหยิบเทคนิคทางภาษามาใช้ให้สอดคล้อง มีความช่ำชอง แล้วจึงลงมือเขียน”

       ชะห์นูน บิน อะหมัด ผู้เขียน “ทาสแผ่นดิน” กับอุสมาน (โอซามะ) อาหวัง กวีที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับนักเขียนคาบสมุทรมลายู นับเป็นนักเขียนรุ่นก่อตั้งของสมาคมนักเขียนแห่งชาติมาเลเซีย พวกเขาก่อตั้งสมาคมในแบบ “พลัดถิ่น” เพราะรัฐบาลไม่ให้ความเหลียวแล มิหนำซ้ำยังถือว่านักเขียนเหล่านี้เป็นฝ่ายตรงกันข้ามอีกด้วย ทั้งที่การก่อเกิดของสมาคมนักเขียนหรือ PENA นั้นเกิดในสมัยที่มาเลเซียได้รับเอกราชจากอังกฤษแล้ว สำนักงานของสมาคมนักเขียนมาเลเซียจึงไปตั้งอยู่ที่เกาะสิงคโปร์ ปัจจุบันสมาคมนักเขียนของมาเลเซียนอกจาก PENA แล้วยังมีการก่อตั้ง CAPENA ของนักเขียนรุ่นใหม่ขึ้นมาอีกหนึ่งสมาคม ทั้งสองสมาคมมีเครือข่ายนักเขียนแยกย่อยประจำรัฐต่าง ๆ

                                                                                                                     อ่านต่อใน http://www.thaipoet.net/index....