ประเทศไทยสามารถยอมรับพุทธศาสนามากกว่าอีก 1 นิกายได้หรือไม่? ตอนที่ 3
วัดธรรมกายประสบความสำเร็จมาจาก 2 เหคุผล อันดับแรก คำสอนที่เรียบง่าย (simple) และง่ายต่อความเข้าใจ คำว่า “บุญ” ถูกทำให้มีปริมาณกับเงินที่บริจาค ยิ่งบริจาคมาก ก็ได้บุญมาก อับดับสอง การใช้เทคโนโลยีทางภาพและเสียงทำให้คนหลงใหลกับพวกนี้ วัดธรรมกายเริ่มเติบโตขึ้น มีสาวกประมาณหมื่นๆคน ในนั้นก็มีนักธุรกิจ, นักวิชาการ, และนักการเมืองรวมอยู่ด้วย
คนไทยจำนวนมากมองวัดธรรมกายด้วยความสงสัย (skepticm) และแม้แต่เหยียดหยาม สำหรับพวกเขาแล้ว คำสอนของวัดแตกต่างไปจากคำสอนแบบเดิม ในการสร้างรัฐสมัยใหม่ (modern state)
รัชกาลที่ 5 ได้รวมอำนาจของพุทธมาเป็นส่วนหนึ่งของอำนาจของตนเองในปี 1902 ในการรวมอำนาจ จะมีพุทธที่เป็นทางการแบบเดียวกัน และยังมีชาติกับพระมหากษัตริย์ในการสร้างตัวตนของความเป็นไทยด้วย (Thai identity)
พุทธศาสนาแบบอื่นๆโดยเฉพาะในแถบภูมิภาค (regional) จะถูกกดบังคับ (suppressed) การตีความแบบวัตถุนิยมและไม่เป็นไปตามประเพณีที่แตกต่างคำสอนของพระพุทธเจ้าทำให้คนไทยบางกลุ่มมองว่าไม่คุ้นเคย (unfamiliar), ไม่เป็นชาวพุทธ, หรือแม้แต่ไม่ใช่ความเป็นไทย (un-Thai) นอกจากนี้ความร่ำรวยอย่างมากเป็นสิ่งที่ไม่ยอมรับของคนไทยบางกลุ่ม ที่พวกเขามีมโนทัศน์ (concept) ว่าพุทธศาสนาเป็นเรื่องพ้นโลก (otherworldly) และพอเพียงกับตนเอง
แปลและเรียบเรียงจาก
Khemthong Tonsakulrunggruang. Can Thailand tolerate more than one form of Buddhism?
ไม่มีความเห็น