อนุทิน 155136

วันพุธที่ ๒๕  ตุลาคม ๒๕๖๐

             การพึ่งพาสิ่งนอกตัวเป็นรื่องลำบาก เพราะมีเหตุปัจจัย
ที่เหนือการควบคุมบังคับหลายประการ  ลองนึกถึงแค่ตัวเราเอง
บางครั้งยังไม่เข้าใจตนเอง บังคับตัวเองยังไม่ได้  นับประสาอะไร
กับคนอื่นจะบังคับใครได้  "หวังพึ่งพี่ก็เจ็บท้อง  หวังพึ่งน้องก็เจ็บใจ"
ดังนั้นเกิดเป็นคนต้องหัดช่วยเหลือตนเอง  พึ่งตนเองให้ได้ก่อนไป
หวังพึ่งคนอื่น  การเที่ยวฝากความหวังไว้กับคนอื่นนั้น จะทำให้เรา
เสมือนบุคคลไร้ความสามารถ ถึงคราลำบาก ไม่มีใครช่วยเหลือเราได้
ก็จะต้องสูญเสีย ประสบเคราะห์กรรม ก็ไม่อาจคิดป้องกัน หรือปกป้อง
ตนเองได้  นอกจากหัดพึ่งตนเองแล้วเมื่อจำเป็นก็ต้องช่วยเหลือคนที่เขา
ด้อยโอกาสด้วย  ใครจะไปรู้จากมิตรสัมพันธ์ที่เราเคยช่วยเหลือคนอื่น
เมื่อถึงคราวลำบาก ใครสักคนที่เราเคยให้น้ำใจต่อเขาอาจจะให้
การช่วยเหลือเราบ้าง