วัฒนธรรมแห่งการยกเว้นโทษกับชนชั้นนำปกครองไทย: สัมภาษณ์กับพวงทอง ภวัครพันธุ์ ตอนที่ 7
เครือข่ายของชนชั้นปกครอง
“การมีเส้นสาย (connections) เป็นสิ่งที่จำเป็นโดยนัยยะที่ว่า หากใครต้องการปืนบันได (กล่าวคือความเจริญก้าวหน้าในอาชีพการงาน) เขาต้องมีเส้นสายที่ถูกต้อง หากเขาทำอะไรที่ผิดกฎหมาย เส้นสายตรงนี้จะช่วยในการป้องกันเขาจากอาชญากรรม ดังนั้นพรสวรรค์ข้อหนึ่งของวัฒนธรรมการไม่เอาผิดในทุกๆระดับของสังคมไทยก็คือการทำอะไรโดยไม่คิดถึงหลักการ เส้นสายมีความจำเป็น เพราะเส้นสายกำหนดวิธีการที่คนไทยกระทำสิ่งต่างๆ เมื่อพวกเขาต้องการจะแสดงความคิดเห็น หรือทำบางอย่าง เพราะหากไม่ระวัง ก็อาจทำลายเส้นสายไปเสียก็ได้”
แต่ในความคิดของพวงทองแล้ว สิ่งที่น่าเจ็บปวดที่สุดก็คือแม้คนที่ทำงานด้านสิทธิมนุษยชน และสันติภาพ ก็ไม่เคยเรียกร้องหาความยุติธรรมอย่างเต็มที่ เธออธิบายว่าบางคนยังหยุดอยู่ที่การขอให้มีการปล่อยตัวจากการจับที่ผิดๆ หรือนำเสนอข้อชดเชย (compensation) กับเหยื่อ เมื่อใดที่ความต้องการอันนี้ใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ กลุ่มนี้ก็จะเงียบ กลุ่มนี้ทำตัวเหมือนเป็นแม่ที่ไม่เคยปริปากว่าจะนำคนผิดมาลงโทษอย่างไร จะฟื้นฟูความยุติธรรมให้กับเหยื่ออย่างไร ความเงียบของนักกิจกรรมเพื่อสิทธิมนุษยชนและสันติภาพเป็นลักษณะหนึ่งในสังคมไทย ที่ดำเนินต่อมาถึงปัจจุบัน
“เมื่อไม่นานมานี้ นักกิจกรรมด้านสันติภาพกล่าวว่า เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงยังต้องดำเนินคดีที่เกี่ยวกับผู้ที่มีอำนาจแล้วยังทำความรุนแรงกับประชาชนด้วย ในลักษณะเดียวกับนาซีที่กระทำต่อชาวยิว ที่พยายามเอาอดีตนาซีมาดำเนินคดีอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเวลาจะผ่ามไปแล้ว 40-50 ปีแล้วก็ตาม”
แปลและเรียบเรียงจาก
ไม่มีชื่อผู้แต่ง. Culture of impunity and the Thai ruling class: Interview with Puangthong Pawakapan ...................................
ไม่มีความเห็น