คนที่ประสบผลสำเร็จโดยความสามารถของตนเอง: มายาคติที่แฝงไว้ด้วยความไม่เทียม ตอนที่ 3
เมื่อคำว่าระบบการคัดคนที่ความสามารถที่มีการบันทึกไว้ในปี 1956 มันกลายเป็นคำที่ดูถูกหรือใช้อย่างผิดๆ (misuse) โดยการบรรยายถึงสภาวะที่ไม่เท่าเทียมกันจนใครๆก็ไม่อยากไปอยู่ นักสังคมวิทยาที่ชื่อ Alan Fox กล่าวว่าเหตุใดผู้คนจึงให้รางวัลกับคนที่มีพรสวรรค์หละ? นอกจากนี้เขายังโต้เถียงอีกว่า เราควรมาคิดกันถึงเรื่องการข้ามชั้นกันมากกว่า (cross-grading) การข้ามชั้นกันหมายถึง เราจะให้คนที่ทำงานยากๆหรืองานที่ไม่น่าดึงดูดในเรื่องเวลาว่างอย่างไร และแบ่งปันความร่ำรวยอย่างยุติธรรมเพื่อคุณภาพชีวิตและสังคมที่มีสุขได้
นักปรัชญาที่ชื่อ Hannah Arendt โต้เถียงในบทความปี 1958 ยังเห็นด้วยกับความคิดดังกล่าวข้างต้น เธอมองว่า “ระบบคัดคนที่ความสามารถขัดกับหลักเรื่องความเท่าเทียม เผลอๆจะเป็นเรื่องคณาธิปไตยมากว่าด้วยซ้ำ (oligarchy)” หล่อนไม่พอใจโรงเรียนที่คัดเด็กๆด้วยไวยากรณ์ (the grammar school) และยังเห็นอีกว่าการคัดเลือกเด็กๆไปตามสถาบันการศึกษาด้วยวิธีที่แคบๆนั้นรับไม่ได้เลยทีเดียว คำๆนี้ยังทำให้ผู้เชี่ยวชาญด้านประชาธิปไตยทางสังคม (social democratic) ที่ชื่อ Michael Young ซึ่งหนังสือที่ดีที่สุดในปี 1958 ที่ชื่อ The Rise of the Meritocracy (ใช้ M ตัวใหญ่เพื่อแสดงถึงความไม่เห็นด้วย) ในครึ่งแรกของหนังสือยังบรรยายถึงการเกิดขึ้นของประชาธิปไตย แต่อีกครึ่งหนึ่งบรรยายถึงสภาพความเป็นจริงอันโหดร้าย (dystopian) อนาคตของระบบการคัดคนด้วยความสามารถนี้จะมีแต่การค้าขายแบบตลาดที่ขายของผิดกฎหมาย (black market trade) ในโลกของเด็กทารกที่อัจฉริยะ (brainy babies)
แปลและเรียบเรียงมาจาก
Jo Littler. Meritocracy: the great delusion that ingrains inequality. ………………….
ไม่มีความเห็น