ออกวิ่งตอนเช้าตามปกติ พยายามรับรู้ลมหายใจเข้าออกระหว่างวิ่ง เพื่อรวบรวมสมาธิ
เห็นเสียง เห็นเงา ใจก็วอกแวกออก แต่ก็ตามกลับมา
ได้ยินเสียงนกร้องตื่นจากรังนอน ใจก็วิ่งออกไปฟัง
ได้กลิ่นอาหารจากที่ใดที่หนึ่ง ใจก็ไปจับเอากลิ่น
วิ่ง 5 รอบได้เหงื่อเย็นสบาย
แต่ใจวิ่งไปที่ต่างๆมากมายนับไม่ถ้วน
เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง จิตเรายังเตลิดไปได้ขนาดนี้
แล้วชีวิตประจำวัน จิตเราจะเตลิดออกจากปัจจุบันขณะได้มากขนาดไหน
ไม่มีความเห็น