เมื่อคืนดูหนังเรื่องแฟนฉันหลังจากที่ดูมาแล้วหลายรอบ เนื้อหาของหนังเป็นเรื่องอดีตที่คุ้นเคยอย่างผม รุ่นพี่ผม และรุ่นน้อง แต่เนื่องจากเราเจอหรือประสบกับชีวิตทุกเมื่อเชื่อวัน จนเราอาจหลงลืมอดีตที่ผ่านมานั้น ข้อขัดแย้งของเรื่องคือเมื่อเจี๊ยบไม่อยากเล่นเป็นพ่อแม่ลูก อยากมาเป่ากบ และเล่นฟุตบอล จนทำให้น้อยหน่างอน และจากไป
ผมชอบบทคิดในหนังที่ว่า "ภาพแห่งอดีต จริงๆ แล้วมันไม่เคยจากไปไหน มันอาจจะซุกอยู่ที่ซอกหนึ่ง ในลิ้นชักความทรงจำ และอยู่อย่างนั้นมาตลอด จนความทรงจำใหม่ๆ เข้ามาทับ เข้ามาซ้อน ดันมันไปจนสุดลิ้นชัก แต่เมื่อใดก็ตามที่ได้ยินเพลงอย่างนี้แว่วมา หรือเห็นรูปภาพสีเหลืองๆ แดงๆ เก่าๆ ความทรงจำในครั้งนั้น ก็เหมือนถูกมือซนๆ หยิบมันออกมาปลุกให้กลับมามีชีวิต… อีกครั้งหนึ่ง
ไม่มีความเห็น