เมื่อวันเสาร์ดูหนังเรื่องวัยซน คนการ์ตูน หนังญี่ปุ่น ซึ่งเป็นหนัง coming of age ที่เผอิญคนเขียนการ์ตูนเก่ง แต่ไม่กล้าแสดงออก กับคนอ่านหนังสือเก่ง แต่การวาดการ์ตูนห่วยสุดๆ หนังเล่าถึงคนเขียนการ์ตูนเก่ง ชอบหญิงสาวคนหนึ่ง ได้แต่วาดรูปหล่อน แต่ไม่แสดงออกอะไร (หรือเป็นการไม่แสดงออกของญี่ปุ่น) บ่ายวันนั้้นเขาลืมสมุดที่วาดหน้าของหล่อนในห้องเรียน หรือจะเป็นคราวซวย ไอ้คนอ่านหนังสือเก่งๆ ไปเปิดเจอสมุดเล่มนั้นเข้า การแย่งกันจึงบังเกิด ในที่สุดหญิงจึงรู้ความจริงว่าคนเขียนการ์ตูนเก่งๆชอบหล่อน ซึ่งความจริงหล่อนต้องการจะเป็นนักพากษ์ หล่อนบอกเขาว่าหากการ์ตูนที่พวกเขาเขียนเป็นอนิเมะ หล่อนจะพากษ์เสียงนางเอก และจะแต่งงานกับเขา
หนังเล่าเรืื่องที่น่าสนใจหลายเรื่อง เช่น พวกเขาต้องเป็นที่ 1 ในการพิมพ์ และมีคนอยากได้ที่ 1 อยู่แล้วหลายคน การ์ตูนญี่ปุ่น หากคนอ่านเบื่อ สุดท้ายก็จะถูกแซะออกจากโรงพิมพ์ นักพากษ์ที่ต้องมีผู้จัดการส่วนตัว และมีการพูดถึงมิตรภาพระหว่างนักเขียนการ์ตูน ฯลฯ
หนังเรื่องนี้ทำให้นึกถึงโดราเอมอน นินจาฮาโตริ ดรากอนบอล์ เซนท์เซย่า ซิตี้ฮันเตอร์ ฯลฯ นอกจากจะฆ่าความชั่วร้ายแล้ว สิ่งที่ไม่ลืมในการ์ตูนเหล่านี้คือ "มิตรภาพ"
ไม่มีความเห็น