การพัฒนาประเทศ..รัฐบาลไหนหาเสียงก็ทุ่มโฆษณา สร้างคำขวัญมาสู้กันแหลกราญ แต่หารู้ไม่ว่าการพัฒนาไม่ใช่การรวย การสะดวกสะบายเสมอไป ทำไปทำมายิ่งพัฒนายิ่งมีความทุกข์มากขึ้นกว่าเดิม (โดยไม่รู้สึกตัว) ทั้งรัฐทั้งประชากอดคอกันทำความโง่ร่วมกันแบบเชื่อมโยง (วันนี้เขาเรียกว่า บูรณาการ)
...เช่นผมมาเขียนกทน.ได้เนี่ยก็เพราะการพัฒนาอันสูงส่ง แล้วถามว่าผมมีความสุขมากขึ้นกว่าตอนเป็นนักเรียนประถมนุ่งกางเกงตูดปะไปโรงเรียนไหมเมื่อ ๕๐กว่าปีก่อนไหม ....ผมว่าไม่
ไม่มีความเห็น