"มันจะเป็นตายไหม ถ้าไม่ได้เขียนเรื่องนี้ออกมา?" คุณลองถามตัวเอง หรือลองสมมติว่าเป็นใครสักคนหนึ่งที่ทักถามตัวคุณเอง ถ้าคุณตอบว่า"ใช่ว่ะ..กูจะตายแน่นอน" นั้นคือจุดเริ่มต้นของการเขียน.....
อุทิศ เหมะมูล นักเขียนซีไรท์ ปี 2552 ที่พูดแหย่คุณทิมดาบและผองเพื่อน
..
มันสะดุ้งถึงห้วงคิดคำนึงของตัวเองครับว่า...
เมื่อถึงจุดหนึ่งที่อยากเขียนแล้ว มันไม่ได้เขียน มันรู้สึกเหมือนว่า...ชีวิตของเรานั้นเหมือนมันขาดอะไรไปสักอย่าง
..
กินข้าวแล้วก็...ไม่ได้กินน้ำ
อาบน้ำแล้ว..แต่ยังไม่ได้นุ่งผ้า
..
ขอบคุณคำพูดที่จุดประกายคำตอบนี้นะครับ...คุณทิมดาบที่เอามาเล่าสู่กันฟัง ....สวัสดีปีใหม่ 2560 นะครับ..สังคมแห่งการเรียนรู้
ไม่มีความเห็น