เช้าวันนี้ตื่นขึ้นมาวิ่งตามปกติ วิ่งผ่านมาถึงหน้าหมู่บ้านตางสวนหย่อมมีเต๊นท์ที่จัดประชุมเมื่อวานยังกางอยู่ ระหว่างวิ่งกลับพลันใจก็คิดไปถึงบรรยากาศการประชุมเมื่อวานที่เต็มไปด้วยความเครียด คิดไปถึงการถกเถียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความขัดแย้ง จนวิ่งเลยซอยบ้านตัวเอง รู้ตัวเมื่อเห็นปากซอยมืดกว่าเดิม ไม่คุ้นเคย
แสดงว่าเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นเรื่องเมื่อวานมันยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจ .........
ใจเอ๋ยใจ ใยยังคิด ปล่อยไป ยอมรับ ให้อภัยกับทุกๆคน รวมทั้งตัวเองเถิดหนา....
ไม่มีความเห็น