อนุทิน 149019
deaw
เขียนเมื่อ“ อันความรัก ไม่มีภาษา ”
มีแต่อยากจะให้ไม่รู้จบ
มีแต่อยากจะดูแลไม่รู้หาย
มีแต่อยากจะปกป้องไม่รู้วาย
มีแต่อยากจะมอบมิตรภาพให้ไม่รู้ลืม
และอีกหลายๆอยาก...
ที่คิดว่า...ชีวิตนี้อยากส่งมอบแก่เธอ
หลายข้อสงสัยที่ต้องย้ำคิด กับตัวเองตลอดเวลา กับการส่งมอบความรักความปรารถนาดีในหัวใจ
ให้แก่สาวคนหนึ่งอย่างไม่รู้สิ้น แท้จริงแล้วนั่น เราได้อะไรเป็นรางวัลตอบแทน
บางทีผมก็ตอบตัวเองได้บ้าง แต่ส่วนใหญ่เห็นจะโกหกตัวเองไปวันๆเสียมากกว่า
สิ่งที่ทำแล้วในวันนี้ แล้ววันพรุ่งนี้จะได้อะไรกลับมานั้น ผมตอบได้ยาก
แต่ผมเชื่อศรัทธาเล็กๆในหัวใจตัวเองที่ฝักใฝ่และรอเขามากี่ช่วงเวลาที่ผ่านแล้วผ่านเล่า
กระนั้นก็ยังไม่หน่ายรอคอยที่จะยินดีในความปราถนาของตัวเอง
เวลาผ่านไปแล้วหลายปี ผมก็ยังติดต่อเขาอยู่เรื่อย ถามไถ่สารทุกข์ – สารสุขเธอ
แม้เธอจะไม่พูดหรือให้คำตอบที่ชัดเจนกับผมเสียที ก็หาเป็นปัญหาอันใดที่จะทำให้ใจผมหมองเศร้า
เฉกเช่นคนอื่นที่เอาแต่อ่อนแอกับสิ่งนี้ หากเขาลืมหรือเจตนาที่ไม่ทำความเข้าใจในวิถีธรรมชาติความรัก
สิ่งที่จะได้รับเป็นรางวัลตอบแทนก็อาจเป็นหยดน้ำตาก็ได้
ความเห็น (2)
ความรักอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั่น ยืนยันว่ารักจริง เหมือนน้ำรักหิน หยดอยู่เป็นพันปีหินยังกร่อน
ขอบคุณครับอาจารย์ ^--^
วลีอาจารย์ท่อนหลังคมจริงๆ