อนุทิน 148597

ประชามติ, การระเบิด, และกระบวนการเพื่อสันติภาพ ตอนที่ 13

การทำความคุ้นเคยที่ว่า มารา ปาตานีไม่สามารถควบคุมกองทหารใดๆได้ และพวกเขาไม่ได้เป็นสมาชิกของผู้ก่อความไม่สงบ ซึ่งไม่ได้เป็นตัวแทนของสิ่งใดเลย ก็ไร้เหตุผลเท่ากับพวกเขาสามารถควบคุมทหาร และพวกเขาเป็นตัวแทนของกลุ่มติดอาวุธนั่นแหละ แทนที่จะคิดว่าทีม B ขาดสิ่งนี้หรือไม่ก็สิ่งนั้น แต่ฉันเชื่อว่าจะเป็นการดีกว่าที่จะคิดถึงเรื่องที่สามารถสำเร็จได้ โดยใช้การสนทนาเพื่อสันติภาพ (peace dialogue) และวิธีการที่เราจะเขยิบไปจนถึงเรื่องกระบวนการสันติภาพที่ถูกต้องได้ เช่น การต่อรองเชิงสันติภาพ ซึ่งจุดประสงค์ของมันอยู่ที่การสร้างสันติภาพเชิงบวกในภูมิภาคนี้

นักวิจัย, นักวิเคราะห์, และเจ้าหน้าที่บางคนกล่าวว่ามารา ปาตานีไม่ได้เป็นตัวแทนของกลุ่มใด และเราจำเป็นต้องรอความสำเร็จต่อไปเรื่อยๆ ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องรอ และเราจำเป็นต้องทางใหม่ๆ เพื่อรัฐสามารถสื่อสารได้กับคนที่กระทำความโหดร้ายในภูมิภาค แต่ฉันอยากจะเตือนพวกเขาว่าลืมสิ่งนี้ไปเสียสนิท นั่นคือ การคุยกับมาราจะเป็นที่รับรู้แก่คนที่โหดเหี้ยมนั้นได้อย่างไร? คนที่ทำความโหดร้ายนั้นยากที่จะเข้าถึง ในขณะที่ทีม A ไม่เคยสร้างความไว้ใจซึ่งกันและกันกับทีม B แล้วสิ่งนี้จะทำให้พวกที่หลบซ่อนตัว และไม่เชื่ออะไรเลยได้อย่างไร? ในขณะที่รัฐบาลกับคุยอยู่กับมารา ปาตานี แล้วยังหักหลังมารา ปาตานี ด้วยการติดต่อกับทหารในสนามรบ ซึ่งนี้เป็นความลับ แล้วใครจะเชื่อถือรัฐบาลนี้กันหละ?

แปลและเรียบเรียงจาก

Hara Shintaro. Referendum, Bombing, and Peace Process.

http://prachatai.org/english/node/6550