อนุทิน 148511
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อถึงทูลเหตุผลต้นปลาย
ที่จริงหาได้ตายเพราะลูกไม่
พระองค์ทรงซักว่ารักใคร
แม่สองใจคิดยากหากเลโล
ให้การไหลหลงทรงโกรธเกรี้ยว
ถ้ารักช้างข้างเดียวขนมโก๋
จะได้อยู่เรือนเหย้าเสาโตโต
แกงเทโพกินเล่นให้เย็นใจ
แม่มาตายกลางดินเขานินทา
แม่ยอดฟ้าฝาบาตรกระจาดใหญ่
จะหาไหนเหมือนแม่แต่นี้ไป
แม้นไม่ได้เช่นนี้ไม่มีเมีย
เยือนเหย้าข้าวของถวายพระ
จะสละโกนหนวดไปบวชเสีย
ถึงลูกคุณหลานหม่อมจะยอมเยีย
มีเมียไปทำไมไม่เหมือนกัน
จะภาวนาให้หนักชักประคำ
แต่หัวค่ำร่ำไปจนไก่ขัน
ร้อยวษาพันวษาไม่ราวัน
ฉันแต่นางทั้งห้ากว่าจะตาย
ขุนช้างลาวันทองก่อนประหาร!
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก