การเดินทางของความฝัน
ตอน...ผักเหลียง เสี่ยงสู้ สู่ดินถิ่นอิสาน
...วันนี้ มีโอกาสได้ทักทายสนทนากับคุณครูหยิน ผ่านเฟสบุ๊ค
รู้สึกยินดีจนบอกไม่ถูก ด้วยเคยมีสัญญาใจต่อกัน แล้วแคล้วคลาด ไม่อาจพบกันได้เมื่อปีก่อน
ครูหยินบอกว่าจะไปช่วยเกี่ยวข้าว แต่การเกี่ยวข้าวต้องเกี่ยวพร้อมกันกับพี่ๆน้องๆ จึงใช้รถเกี่ยวรวดเดียวจบ
ปีนี้ วันนี้ เรามีสัญญาใจกันใหม่ ยังฝังใจเรื่องผักเหลียง ผักพื้นถิ่นทางภาคใต้
ที่ชิมแล้ว อยากนำมาทำผักปั่นสลับกับใบโกศล ยอดมะยม เพราะมีรสหวานมัน น่าจะชูรสผักรวมให้กลมกล่อมได้สบาย
จะสั่งกิ่งตอนผ่านเวบฯขายต้นไม้ ครูหยินเห็นว่า กิ่งตอนดูไม่น่าจะเหมาะเท่าปักชำ และเพาะเมล็ด
และแล้ว ครูหยินก็อาสา หาพันธุ์ผักเหลียงให้ พร้อมอาสาจะมาช่วยปลูกเป็นสวนผักเหลียงให้สัก ๓๐ ต้น
จึงชวนครูไปปลูกที่วัด พุทธสถานสีมาอโศก จะเกิดประโยชน์ในวงกว้างมากมาย
มีพันธุ์พืชผักที่วัด ที่สามารถแลกเปลี่ยนกับครูหยิน ไปปลูกทางใต้ได้หลากหลาย
โอกาสดีแบบ ทูอินวัน คือ ชวนครูไปเที่ยวบ้าน เยือนปราสาทหินเมืองต่ำ ปราสาทหินเขาพนมรุ้ง
คิดถึง คุณพยาบาล ชลัญธร ขึ้นมาทันใด อยู่พิมาย น่าจะได้นัดพบกันที่วัดสักวัน
๗ กันยายน ๒๕๕๙
เดินตามทางฝันนะครับ...ด้วยความระลึกถึงครับ