อนุทิน 147403
เสาร์แก้ว สยามรพี
เขียนเมื่อกระยางขาว สีขาว ปานว่าผู้ทรงศีลนุ่งขาวห่มขาว
มันยืนนิ่งๆริมฝั่งน้ำ สำรวมกิริยา แววตาอ่อนโยน คล้ายว่าจักสำรวมในอายะตะนะทั้งปวง
ท่วงทำนองการเดินเชื่องช้า ทอดตาลงต่ำ เข้าใจได้ว่ามันเคร่งครัดในการเดินจงกรมเฉกเช่นพระอะริยะเจ้า
ฝูงปลาผู้มีปัญญาเบา เพียงได้ยลโฉมของกระยางขาวแต่ภายนอก พากันทุ่มเทศรัทธา ต่างเฝ้าแหงนหน้าเชยชมว่าผู้ทรงศีล
พริบตาเดียว เมื่อฝูงปลาเหลียวกลับ กระยางขาว ตวัดจะงอยปากที่แหลมคม กัดกินปลาผู้โง่เขลาด้วยความเอร็ดอร่อย
พระพุทธเจ้าสอนว่า อย่าเพิ่งเชื่อ เพราะคิดว่าสิ่งนั้น บุคคลนั้น พูดหรือสอนหรือมีกิริยาที่ถูกใจเรา (หลัก กาลามะสูตร)
ภัยในสังคม มากมีด้วยว่าผู้ร้ายมักมาในคราบผู้ทรงศีล
อันตราย มักเกิดกับผู้ที่ละโมบโลภหลง
ชีวิตมักดับสูญ เพราะหลงในรูป รส กลิ่น เสียง ที่ได้พบเห็น
สยามรพี ๑๕ สิหาคม ๒๕๕๙
ความเห็น (3)
ข้อนี้ทำให้เห็นชัดแจ้งถึงการกระทำบางอย่างในเพลานี้ของกลุ่มใครบางคนที่ได้พบเจอขอรับ...แต่นั่นไม่ได้หมายว่าเขาเหล่านั้นจะเป็นดังเช่นนกกระยางขาวเสมอไป...หากแต่ขอให้เวลาช่วยพิสูจน์ความหิวโหยในใจก่อนว่าจะสำแดงออกมาในยามใด เมื่อนั้นก็คงจะบอกได้ว่าเธอ หรือเขาเหล่านั้นเป็นดังเช่นนกกระยางขาว..ขอรับ...
สาธุครับ..อยู่ในทุกสังคม..ที่ว่าตนเองเป็นคนดี
เลื่อมใสในความเห็นครับ ขอบคุณครับ