อนุทิน 146859
ปัฐ สิงห์ขาว
เขียนเมื่อ
กราบ คุณครู วันทา พละศึกษา
เป็นวิชา ต้องเคลื่อนไหว และ หัวใจแข็ง
พละศึกษา ใช่เก่งที่ใช้แรง
แต่สำแดง ที่หัวใจ ทีมี “อิทธิฤทธี”
นักกีฬาทำอะไรที่ไหน หัวใจต้องแกร่ง
ถูกกลั่นแกล้ง ล้มแพ้ เป็นนักสู้....ใช่วิ่งหนี ?
กว่า หัวใจ จะกลั่นได้ จนเปี่ยมด้วย“ฤทธี”
ต้องฝึกจนได้ที่ .... “พลังแห่งหัวใจ”
ฝึกที่ใจ สั่งกาย ให้แข็งเข้ม
ฝึกที่ใจ สั่งให้เก่ง ให้มีพลังเต็มปรี่
ฝึกที่ใจ ให้ฉลาด ให้มีไหวพริบดี
ต่อให้ชีวิตนี้ ล้มกี่ครั้ง ก็ไม่เคย “พัง”
คุณครูขา....
หนูขอ กราบคุณครู กราบ.... กราบ....
ครู กำหราบ ครูเขี่ยวเข็ญ ครูไม่ให้หนี
หากอ่อนซ้อม เธอคง พ่ายแพ้ ระกำหล่ะซี
สนามแข่งในชีวิตนี้ ......ไม่มี คำว่า “กรุณา”
สปริ้นท์ พร้อม ยืนหยัดสู้อย่างเข็มแข็ง
ทรนง แกร่ง ปาดน้ำตา จงยิ้มสู้
ใจนักกีฬา หนักเบา ผิดและแพ้ย่อมเป็นครู
สิ่งสำคัญ คือต้อง “สู้” ...เพื่อ “ชนะหัวใจของตัวเอง”
ขอเขียนให้ คุณครูพละศึกษาทุกท่านนะคะ
และ คุณครูละออ คุณครูของหนูเมื่อตอนเด็ก ๆ ตอนนี้ ท่านอายุ 92 แล้ว แข็งแรงมาก และ ยังคว้าเหรียญทองได้เหมือนเดิม
รักคุณครูค่ะ
ปัฐ รัฐศาสตร์
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น