ทุกครั้งที่รู้ศึกแย่แก้การปลดปล่อย บันทึกในสิ่งที่ตนเองมีความรู้สึก คิดถึงอนุทินโกทูโน เสมอ และหลาย ๆ ครั้งมักจะเจอปัญหาอาจเป็นเพราะว่าใช้ไอแพด หรือความเร็วเน็ตไม่เอื้ออำนวยก็เป็นได้ อาการช็อตจึงเกิดขึ้นได้เสมอ...แต่สิ่งที่ไม่เคยลืมเลือนไปจากหัวใจคือ มิตรภาพและมิตรแท้ เพียงแต่ต่างก็เปลี่ยนสถานที่ไปพบกันตามความสะดวกทันที ทันใจในการสื่อสาร....
ด้วยความระลึกถึงพี่ครูหยินครับ..
มาที่นี่ สบายดีทุกคราวค่ะคุณครูหยิน
เปิดเทอมแล้วเข้าสู่โหมดชีวิตเดิมๆแต่เปลี่ยนลูกค้าใหม่ๆความเข้มข้นเพิ่มขึ้นทุกที่ขอให้ผลดีเกิดกับเด็ก พัฒนากันให้ถึงฝั่งเน้นคุณภาพและคุณธรรมก็น่าจะดีนะขอขอบคุณน้องตูมน้องเพชรน้พหนึ่งและคุณหมอธิที่น่ารักอยู่ในใจครูหยินเสมอคิดถึงทุกคน
อาการมันเป็นอย่างไรเหรอพี่ครูหยิน เล่าให้ฟังหน่อยซิ ใช้เน็ตเวิร์คของอะไรค่ะ
จะกรอกหรือบันทึกอะไรจึงต้องใช้เนตจากทางโรงเรียนจึงจะโอเคปัญการบันทึกในโกทูโนเกิดบ่อยมากหลายครั้งที่เขียนแล้วส่งไม่สำเร็จกลับไปบันทึกใหม่วันรุ่งขึ้นมันคนละอารมที่บ้านใช้ไแแพดชอบบันทึกในช่วงกลางคนเพราะสามารถมีเวลาคิดทบทวนเร่ืองราวต่างๆได้อย่างมีสมาธิเมื่อถึงที่ทำงานล้นด้วยภาระกิขชีิวิตจึงหมดไปอย่างรวดเร็วในแต่ละวัน
แล้วที่โรงเรียนพี่ก็ใช้ไอแพดเครื่องนี้ในการบันทึก GotoKnow หรือเปล่าค่ะ
สวัสดีงามๆ..ค่ะมาตรงนั้อบอุ่นเสมอนะคะ