| อนุทิน ... ๖๙๘๖ |
"..."
พยายามตะกายไต่ขึ้นพิชิตยอดเขา
ท่องกับตัวเราเองว่าเมื่อไหร่จะถึง
ถึงตอนนั้น เวลาคงล่วงเลยมามากเกินคำนึง
ลืมทิ้งซึ่งสิ่งสำคัญไว้กลางทาง
คงกลับไปไม่ได้อีกแล้วเธอ
คงไม่กลับไปนอนละเมออยู่ข้าง ๆ
คงไม่กลับไปอยู่บนเส้นทาง
สิ่งดี ๆ เธอคงร้าง หนทางไกล
เชียงใหม่ (ตีหนึ่ง)
๑๖ เม.ย.๕๙
ไม่มีความเห็น