"เราแสวงหานายช่างผู้ทำเรือน เมื่อไม่ประสบ จึงได้ท่องเที่ยวไปสู่สังสาระ มีชาติเป็นเอนก ความเกิด บ่อย ๆ เป็นทุกข์, แน่ะนายช่างผู้ทำเรือน เราพบท่าน แล้ว, ท่านจะทำเรือนอีกไม่ได้, ซี่โครงทุกซี่ ของท่าน เราหักเสียแล้ว ยอดเรือนเราก็รื้อเสียแล้ว, จิตของเรา ถึงธรรมปราศจากเครื่องปรุงแต่งแล้ว, เพราะเรา บรรลุธรรมที่สิ้นตัณหาแล้ว"
ว่างจากการปรุงแต่ง ปล่อยไปตามธรรมชาติ ..หรือเปล่าครับ.ไม่ใช่ไม่ทำงานแล้วว่าง..ทำงานด้วยจิตกุศลทำงานด้วยความเชื่อมั่น..ไม่มีแล้ว โกรธ หลง โลภ เกิดขึ้น..