อนุทิน 145312

เดียวดายที่ชายแดน

เหล่าสหายแรมเรือล่วงไปก่อนแล้ว

เขารุ่มร้อน

เร่งให้ทันด้วยการโดยสารรถยนต์

โขยกเขยกสมบุกสมบันมาตลอดมาตลอดวัน

ราตรีวังเวงนี้

พำนักค้างแรมที่ชายแดนลาว---จีน

เพียงเดียวดาย

เหล่าสหายลอยเรือถึงเมืองใดหนอ

วันพรุ่ง

จะได้พบ ณ จุดคาดหวังนั้นไหม

หรือยิ่งผิดพลาดคลาดคลาไกล

ดวงดาวอันแปลกมอง

พึมพำอันแปลกฟัง

เพียงเดียวดายที่ชายแดน

อ้างว้างอย่างยิ่ง

หากตระหนักซึ้ง

เป็นหนึ่งเดียวกับโลกอย่างยิ่ง

ประกาย ปรัชญา

จาก “เดินเคียงฉัน”