อนุทิน 145269


ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

หลุมเทา

หนึ่ง

ดุจใบเหลืองเดียว

เปลี่ยว ในเขียวใบแผ่พุ่มชอุ่ม

ดั่งคืนหลงทาง

แห่งนกงกเงิ่นบนสายไฟไกลถิ่น

เปลี่ยวดายหมายบิน

ไม่ทันฝูง, ไม่ทันสนธยาลาลับ----

แก่เฒ่า

ภาวะอับจนท้นอารมณ์ทอดอาลัย

ย้อนแย้งอยู่แต่ภาวะชั่งใจ...

แย้มยิ้มปลอดโปร่ง

เขียนจดหมายลาตาย

หรือเร่งเร้าเอาสุขสบาย, จากลูกหลาน

สอง

พ่อไม่เหลือบแลแม่ไม่ใส่ใจ

ตื่นสายไม่ไปโรงเรียน

ไอ้เปี๊ยกงัวเงียออกสู่แดดจ้า

กอดเข่าเกาขา, ขว้างปาขวดยาชูกำลังไร้จุดหมาย

เดินเตะกระป๋องป๊องแป๊งว่างเปล่า

ก้มมองน้ำขังเก่า

เงานั้น, ใบหน้าครึ่งหนึ่งแสนธรรมดา

แต่อีกซีกหน้า...

ไอ้เปี๊ยกสบตาอาชญากร

สาม

คนหนุ่มสาว หลายครั้งแหงนมองดูดวงดาว

กลับไม่เข้าใจความหมายแม้น้อยนิด

ชีวิต

จงเป็นแสงสว่างในตัวเอง

ประกาย ปรัชญา

จาก “เดินเคียงฉัน”


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท