อนุทิน 144999

แม่รำพึง

ที่สุดจุดสามแปด

ก็จ่อขวับขมับขวา

ชั่วแรงแห่งหญิงชรา

ปลิดวัยวันอันวังเวง

ลั่นไกในรักเก่า

และลั่นไกในรถเก๋ง

ดุจพลุ อุบัติเพลง---

อัตวินิบาตกรรม

พบพานพยานแต่---

‘แม่รำพึง’ ซึ่งพึงพำ...

เหมือนซมลมสาดซ้ำ

เสียงปืนปังยังปนเป

ข่าวสายกระจายซ่าน

จากข่าวสารย่านชาวเล

สู่ สภ.ต. เพ

ลักษณะปริศนา

ลูกชายคล้ายให้การ

เพียงหม่นด้านแห่งมารดา

แห้งโหยโดยหวนหา

ต่อรักร้างอย่างลึกซึ้ง

รำพึงถึงคุณพ่อ

ครับ, แม่ร่ำ...แม่รำพึง

แยกทาง แผ้วทางถึง

จุดแรกรักจักได้ไหม

อ่อนล้า แม่อำลา

กรุงเทพฯที่ไม่มีอะไร

แจ้งว่ามาพักใจ

ตากอากาศ ‘หาดบางแสน’

ระยะสู่ระยอง

เพิ่มล้ากายหลายชั่วแสน

‘เช้า’ ที่หาดนี้แทน?

เหตุใดในใจแม่หนอ?

เสพโศกโรคซึมเศร้า

เศร้าซึมซาบภาพคุณพ่อ

เกินร่ำ ค่ำเกินรอ

‘เลือก’ เช้าอันนิรันดร์กาล

ที่สุดจุดสามแปด

ยังเฉียบเย็น...เป็นหลักฐาน

ยืนหยัดวัตถุพยาน

โดยทรงจำสาดซ้ำใจ

ณ สภ.ต เพ

ค่อนดึกมีคดีใหม่

สารวัตรก็เบนไป

จากแม่ร่ำ... ‘แม่รำพึง’

ประกาย ปรัชญา

จาก “เดินเคียงฉัน”